Cusco: Los Projectos Voluntarios y Machu Picchu

En toen was het dan eindelijk tijd voor Cusco! Na een lange busrit vanaf La Paz kwamen we ’s avonds aan. We zijn meteen naar mijn vertrouwde restaurantje gegaan waar we heerlijke palta vinaigretta hebben gegeten! De volgende dag was meteen een ontzettende regeldag: de trein naar Aguas Calientes boeken (van daaruit kun je de Machu Picchu bezoeken), tickets voor de machu picchu kopen, een hostel in Aguas Calientes regelen etc. En alles gaat natuurlijk tranquilo dus ben je daar wel meer dan een halve dag mee bezig. Enfin, toen dat geregeld was, kon ik mij gaan richten op de vrijwilligersprojecten! Ik ben zo trots te mogen melden dat ik uiteindelijk €940 heb ingezameld! Iedereen die heeft gedoneerd: ontzettend bedankt!!

We zijn naar de Spaanse school Amauta gegaan waar ik 4 jaar geleden Spaans heb geleerd en van waaruit ik mijn vrijwilligerswerk heb gedaan. Het was ontzettend leuk om de school en de leraren weer te zien. Ik sprak met de coördinator van de vrijwilligersprojecten en ze had verdrietig nieuws.. Mijn project was 2 weken geleden gesloten. Het sportproject IPD werd grotendeels gefinancierd vanuit Lima maar er had een presidentswisseling plaatsgevonden en de nieuwe president besloot plotseling de financiering te stoppen. Het sportproject zou pas een week nadat ik alweer weg zou zijn uit Cusco horen wat er zou gaan gebeuren: toch mogen doorgaan met het project of definitief stoppen. Ik ben nog langs geweest bij het project maar alles was potdicht en helemaal leeg, geen tennis, helemaal niets. Wat een baalmoment was dat. Gelukkig liepen de andere twee projecten nog wel..

We zijn de volgende dag naar project Wawacha gegaan, een dagopvang voor kinderen t/m 5 jaar. Met project Wawacha ging het, in tegenstelling tot 4 jaar geleden, heel erg goed! Ze hebben sinds kort iemand die hen maandelijks geld stort en ze hebben daarvan zelfs een muziekleraar (voor zover je het echt een leraar kan noemen haha) kunnen betalen die 1 keer per week langskomt. Echter kampten ze , net als 4 jaar geleden, nog steeds met te weinig voedsel. Er zijn zoveel kinderen dat ze het voedsel bijna niet konden aanslepen. Dus hebben we voor €210,31 rijst, pasta, melk, tonijn, olie, suiker en schoonmaakmiddelen gekocht. Alles bij elkaar was dit genoeg voor 3 maanden. Wat waren Alicia (baas van het project) en haar 3 hulpkrachten blij! Ik moest de volgende ochtend terugkomen zodat ze samen met de kinderen iets kon maken (zie de foto’s voor het resultaat!)

‘s Middags ben ik naar San Nicolas Urraca gegaan. Toen ik aankwam, barstte Luisa (baas van het project) meteen in tranen uit. ‘Je zei dat je terug zou komen en nu ben je terug! Je hebt je belofte gehouden!’, zei ze snikkend. Ze was erg blij me te zien, een emotioneel moment. Luisa vertelde dat het niet goed ging met het project. Ze waren pas verhuisd naar een andere buurt en tijdens die verhuizing zijn veel spullen kapot gegaan, waaronder een tafel. Daarnaast moest er veel geklust worden in de nieuwe ruimte en de wanden moesten ‘aangekleed’ worden. Maar dat waren niet de enige problemen. Er was maar 1 toilet, wat bij lange na niet genoeg is voor al die kinderen. Daar kwam nog eens bij dat er maar 1 keer in de drie dagen stromend water was. Ontzettend moeilijk dus om het toilet schoon te houden, hygiëne bij de kinderen te handhaven en voor de kinderen te koken. Koken ging überhaupt niet want er was geen eten. Gelukkig komen alle kinderen een halve dag dus was het geen must om eten te hebben. Maar wat nu? Zoveel dingen die er moesten gebeuren en moesten worden aangeschaft. We moesten keuzes gaan maken..

Twee dagen later sprak ik af met Luisa om te brainstormen en inkopen te doen. Luisa had met de oudere kinderen, die in de middag komen, gesproken. Het oorspronkelijke idee was dat we klusmaterialen zouden gaan kopen en dat ik een klusjesman zou gaan betalen die alles in orde zou maken. De kinderen hadden een beter idee! Een paar maanden geleden was er een vrouw die een laptop uitleende aan dit project. Ze leende het ook uit aan andere projecten, maar San Nicolas Urraca zou hem uiteindelijk krijgen. Ze heeft de laptop echter op het laatste moment toch aan een ander project gegeven. Wat een teleurstelling voor al die kinderen! Maar goed, je raadt het al: de kinderen wilden heel graag een laptop. Ze zouden dan zelf met Luisa en een vrijwilliger gaan schilderen en klussen. Ik heb er met Luisa over gepraat en nadat we hadden afgesproken dat er dan ook leermaterialen op de laptop zouden komen, besloten we het te doen! De laptop kostte 1649,98 soles (€441,57). Daarna hebben we verfmaterialen (290,50 soles / €77,74), een tafelblad, een groot en een klein schoolbord (360 soles / €96,34), en vele leerposter (291 soles / €77,88) aangeschaft. Ook hebben we twee handcrèmes aangeschaft voor de droge handjes van de kinderen en Luisa (35 soles / €9,37).

De hele dag waren Luisa en ik druk in de weer en het viel me op dat Luisa’s knokkels er niet goed uitzagen. Ze vertelde me dat ze artritis had en dat het veel pijn deed. Maar ze had geen verzekering, dus ook geen medicijnen. Zo’n hardwerkende vrouw die alles over heeft voor de kinderen, zelf niets verdiend, geen geld heeft en dan ook nog eens pijn in haar vingers heeft die ze elke dag nodig heeft om al die kinderen te helpen. Luisa is onderdeel van het project dus besloot ik dat er ook een deeltje aan haar uitgegeven mocht worden. Mijn vader heeft ook artritis en gebruikt glucosamine, wat erg goed helpt. Dus dat hebben we voor Luisa gekocht (98 soles / €26,23). Luisa heeft nog vaak gehuild van blijdschap. Ze heeft, net als Alicia, iets moois gemaakt samen met de kinderen voor mij en alle mensen die hebben gedoneerd (zie foto’s). Maar dit project heeft nog veel meer hulp nodig. Er moet standaard watertoevoer komen, er moeten minimaal 2 toiletten en 2 wastafels bijgebouwd worden en er is voedsel nodig. Luisa vertelde ook dat ze heel veel behoefte hebben aan een leraar die standaard op het project werkt om de kinderen te kunnen helpen met schoolwerk en om Luisa bij te kunnen staan. Luisa heeft geen opleiding gehad om kinderen te kunnen onderwijzen en te helpen met schoolwerk. Daarnaast heeft ze niet altijd een vrijwilliger die elke dag komt helpen. Dan staat ze er alleen voor en dat houdt ze niet vol. Dus als je dit project verder zou willen helpen, maandelijks een leraar zou willen financieren of vragen hebt, dan kun je contact opnemen met mij!

Tussen al dit geregeld door hebben Anouk en ik nog de gezellige Mercado San Pedro en een aantal Inca ruïnes bezocht in de buurt van Cusco. Ik heb deze 4 jaar geleden al gezien, maar vond het natuurlijk helemaal niet erg om er nog een keer van te mogen genieten! We zijn naar Pisaq gegaan met zijn prachtige uitzichten, Moray met zijn typische cirkels en mooie landschappen en sacsayhuaman dat uittorent boven Cusco. We sloten Cusco af met de Machu Picchu! Eindelijk!! Vier jaar geleden heb ik de Machu Picchu niet kunnen doen omdat er overstromingen waren door hevige regenval en de machu picchu dus gesloten was. ’s Ochtends vroeg, nadat ik met Nathalie (een vriendin van tennis) nog koningsnacht heb gevierd, vertrokken we vanuit Cusco per bus en trein naar Aguas calientes. Het was een mooie rit door de bergen en eenmaal aangekomen, kon je je vest uitdoen want het was daar veel warmer dan in Cusco, een typisch tropisch klimaat. Aguas Calientes is een klein plaatsje waar een enorme rivier doorheen raast. Er komen alleen toeristen om de machu picchu te bezoeken. Gezellig is het wel en we hebben er ook erg lekker gegeten. De volgende ochtend zijn we om 6 uur vanuit Aguas Calients de Machu Picchu gaan beklimmen. Het was een hele tocht! Maar Anouk en ik vertikten het om een bus te pakken want als je het kan, dan hoor je het te beklimmen zoals de Inca’s dat vroeger ook deden, toch? Eenmaal aangekomen was het nog redelijk rustig. We hebben snel wat foto’s gemaakt waarop nog geen hordes mensen op te zien zijn en daarna zijn we snel richting Machu Picchu Montaña gegaan. Dit is de hoogste berg naast de Machu Picchu, die we in 2 uur hebben beklommen. Wat een prachtig uitzicht hadden we over de ruïne! En het was erg rustig. De meeste mensen doen een kleinere berg omdat ze de klim naar deze top van de berg te zwaar vinden. Nou, wij vonden het meer dan waard. We zijn zelfs getrakteerd op een mama beer met kind!! Hoe ontzettend mooi en zeldzaam (!) is dat?! En ze kwamen ontzettend dichtbij, een hele bijzondere ervaring. Na deze belevenissen zijn we weer afgedaald naar de Machu Picchu, waar we nog wat hebben rondgelopen, genoten van de schoonheid van dit wereldwonder en nog wat gekke selfies met lama’s en alpaca’s hebben gemaakt. Terug in Aguas Calientes hebben we meteen de trein en bus terug genomen naar Cusco om Nils (onze gezellige Belg) te ontmoeten en samen onze laatste avond te vieren in Mama Africa (een van de leukste clubs in Cusco!).

De volgende ochtend stonden we met een enorme kater op om op tijd een vlucht te pakken naar Lima. Daar zouden we een nachtje blijven om vervolgens door te koersen naar Colombia!!