Los Ultimos Dias...
Door: Rozan
Blijf op de hoogte en volg Rozan
16 Maart 2010 | Peru, Cusco
Ik heb volop genoten van mijn laatste weekend in Peru! Zaterdagochtend vertrokken we met de bus naar Puno. Onderweg hebben we verschillende stops gemaakt. Allemaal niet even bijzonder maar de hoogtepunten waren het melk geven aan baby-alpaca´s (lekker toeristisch, maar ooh zo schattig!!) en de stop op 4310 meter. Hiervandaan kon je besneeuwde bergtoppen zien en kuddes alpaca´s. Het landschap onderweg was fascinerend! We reden door stukken niemandsland, inmens grote velden met weinig begroeiing en dus eigenlijk letterlijk NIETS. Kortom, muziekje op en genieten van het uitzicht! Aan het eind van de dag kwamen we aan in Puno. Aan Puno zelf is niets te beleven, maar belangrijk omdat het aan het Titicacameer ligt en hiervanuit alle excursies vertrekken.
En zo namen wij zondagochtend de boot naar de Uros Eilanden, ook wel de drijvende eilanden genoemd. Deze eilanden bestaan uit stukken ´sponzige aarde´ die blijven drijven en die door het Uros volk aan elkaar wordt gebonden. Daarop leggen ze vele lagen van een rietsoort dat groeit in het Titicacameer. De huizen worden gebouwd van hetzelfde materiaal. Het riet is multifunctioneell want het is ook nog eens eetbaar! Daarnaast bestaat hun voedsel uit vis, eenden en eieren. Ander voedsel als aardappelen en rijst halen ze van het vaste land of van de vaste eilanden.
Na nog een tochtje gemaakt te hebben in een door de Uros zelfgemaakte boot, vertrokken we naar het vaste eiland Taquile. Dit duurde 3 uur dus dat betekende: ligen in het zonnetje op het dak van de boot! Wel was het van groot belang om regelmatig te smeren met zonnebrand aangezien we op 3800 meter zaten en ook nog eens reflectie hadden van het water!
Ook Taquile was prachtig. Na een wandeling van een uurtje omhoog met mooie uitzichten over het meer, kwamen we aan op Plaza De Armas. De vrouwen hebben kleurige rokken aan met daarboven een blouse en een zwarte doek over het hoofd. De mannen hebben zwarte driekwartsbroeken en een blouse met daarover een hesje. Overal werden we bestookt met geweven armbandjes. ´Un sol!´ ´Un sol!´ En wat kun je dan ook anders doen dan het te kopen! Al die mooie kleurtjes... Na heerlijke trucha (forel) te hebben gegeten, zijn we weer afgedaald en met de boot terug gevaren. Het was een dag vol WAUW-momentjes!
Vorige week stond in het teken van de bestedingen van het overige geld. En het is ons ontzettend goed gelukt! Ik ben naar het project van Masja gegaan, genaamd Wawacha en heb daar met de leidster Alicia gesproken. Ze heeft haar twee werknemers al 3 maanden geen loon kunnen betalen en zat daardoor in grote moeilijkheden. Omdat haar twee werknemers zo ontzettend gehecht zijn aan de kindjes, zijn ze gebleven. Maar ze gaven al aan dat als er niets veranderd, ze niet anders kunnen dan weggaan. Dat zou betekenen dat het project gesloten moet worden en kindjes en weeskindjes geen opvang meer hebben... Helaas kon ik geen loon met 100 euro betalen en dus vroeg Alicia mij of ik schoenen, zeep en tandpasta voor ze wilde kopen. Daarnaast hadden ze op het project grote behoefte aan papier, schriften, lijm, plakband, enz. Een paar dagen later heb ik de spullen gebracht en ze waren ontzettend blij! Ook kregen ze nog eens het goede nieuws te horen dat Masja via een oproep op haar weblog ontzettend veel geld gestort heeft gekregen en daardoor de lonen kan betalen! Het was dus een en al vreugde. De kindjes waren ook ontzettend lief! ze konden niet van je afblijven: lekker op je schoot kruipen en knuffelen vonden ze helemaal geweldig.
Voor mijn eigen project heb ik 20 volleyballen, 20 basketballen en 20 springtouwen gekocht ter waarde van ongeveer 200 euro. Ik heb met Theresa gepraat over lijnen zetten van een tennisveld. Ze vond het een goed idee, maar door de regen is het nu gewoonweg niet mogelijk. Een tennisnet is al aanwezig en nu dus ook tennisrackets en tennisballen. De lijnen zullen dus worden gezet als het regenseizoen voorbij is. Het was ontezettend leuk om te horen dat Theresa een plan heeft gemaakt om volgend jaar een tennisprogramma in te voeren!
Het derde en laatste project dat ik geholpen heb met het ingezamelde geld is San Nicolas Urraca. Dit is een afterschool project waar kinderen van 5 tot 15 jaar komen om te spelen en huiswerk te maken. Maar door regen en fouten in de bouw van het huis is een deel ingestort. Voorgaande vrijwilligers hadden mooie wc´s laten bouwen en een mooie ruimte gemaakt, maar nu is dus alles verwoest. Ook een ander deel van het huis staat op instorten. Doordat dit ontzettend veel geld heeft gekost, kon het project dus zeker hulp gebruiken! De leidster Luisa was een ontzettend lieve vrouw. Ik ben samen met haar voor ongeveer 150 euro leerboeken, schriften, papier, lijm, plakband, enz gaan kopen. We hebben gezellig gekletst tijdens het ochtendje shoppen. Maar niet zonder tranen.. Ze vertelde me hartverscheurende dingen over wat ze heeft meegemaakt en heeft gezien. Daar kwamen dan ook nog eens alle problemen bij van de kosten van het deels ingestorte huis. Maar ze heeft een heel leuk inititatief genomen! Ze heeft aan de ouders van kinderen gevraagd sjaals te maken. Deze verkopen ze dan en de opbrengst gaat naar het project.. Hier is ook een site voor op gericht: http://inkaibleexperienceinperu.blogspot.com/ Omdat Luisa zo ontzettend blij was met de hulp moest ik sjaals uitkiezen voor de hele familie. Ik wilde natuurlijk betalen, maar dat mocht absoluut niet! Nadat alle spullen voor alle projecten waren ingekocht, bleek dat ik nog 40 soles over had. Ook had ik nog 18 kleine tasjes met daarin chocola uit Nederland meegenomen voor de kindjes. Omdat ik zoveel bewondering had voor Luisa´s moed en doorzettingsvermogen, ben ik later terug gegaan naar het project en heb dit aan haar gegeven.
En dan ben ik nu alweer beland in mijn laatste week.. Papa en mama zijn weer gezellig bij me en morgen is de laatste dag werken en ook de laatste dag in Cusco. Na 2 maanden hier te hebben gezeten, ontzettend veel heb meegemaakt, lieve mensen heb ontmoet, zoveel nieuwe ervaringen heb opgedaan en zeker ooit terug wil keren, neem ik donderdagochtend afscheid van een prachtige stad die ik door en door ken...
Ik wil nogmaals iedereen bedanken die geld heeft gestort. Zelfs toen ik in Cusco was, zijn er nog bijdragen binnengekomen! Eindstand: 1085 euro. Dankzij al dit geld hebben we veel mensen blij kunnen maken. Ook Darci, Lucretia en Raul van Amauta Spanish school dank ik zeer, vanwege al hun hulp met het bezoeken van projecten en het inkopen van spullen. Ik hoop dan ook dat mijn reisverslagen en foto´s een goed beeld hebben gegeven van de bestedingen van het geld. En nogmaals: ik geniet van jullie leuke reacties op mijn reisverslagen!
Veel liefs, R.
En zo namen wij zondagochtend de boot naar de Uros Eilanden, ook wel de drijvende eilanden genoemd. Deze eilanden bestaan uit stukken ´sponzige aarde´ die blijven drijven en die door het Uros volk aan elkaar wordt gebonden. Daarop leggen ze vele lagen van een rietsoort dat groeit in het Titicacameer. De huizen worden gebouwd van hetzelfde materiaal. Het riet is multifunctioneell want het is ook nog eens eetbaar! Daarnaast bestaat hun voedsel uit vis, eenden en eieren. Ander voedsel als aardappelen en rijst halen ze van het vaste land of van de vaste eilanden.
Na nog een tochtje gemaakt te hebben in een door de Uros zelfgemaakte boot, vertrokken we naar het vaste eiland Taquile. Dit duurde 3 uur dus dat betekende: ligen in het zonnetje op het dak van de boot! Wel was het van groot belang om regelmatig te smeren met zonnebrand aangezien we op 3800 meter zaten en ook nog eens reflectie hadden van het water!
Ook Taquile was prachtig. Na een wandeling van een uurtje omhoog met mooie uitzichten over het meer, kwamen we aan op Plaza De Armas. De vrouwen hebben kleurige rokken aan met daarboven een blouse en een zwarte doek over het hoofd. De mannen hebben zwarte driekwartsbroeken en een blouse met daarover een hesje. Overal werden we bestookt met geweven armbandjes. ´Un sol!´ ´Un sol!´ En wat kun je dan ook anders doen dan het te kopen! Al die mooie kleurtjes... Na heerlijke trucha (forel) te hebben gegeten, zijn we weer afgedaald en met de boot terug gevaren. Het was een dag vol WAUW-momentjes!
Vorige week stond in het teken van de bestedingen van het overige geld. En het is ons ontzettend goed gelukt! Ik ben naar het project van Masja gegaan, genaamd Wawacha en heb daar met de leidster Alicia gesproken. Ze heeft haar twee werknemers al 3 maanden geen loon kunnen betalen en zat daardoor in grote moeilijkheden. Omdat haar twee werknemers zo ontzettend gehecht zijn aan de kindjes, zijn ze gebleven. Maar ze gaven al aan dat als er niets veranderd, ze niet anders kunnen dan weggaan. Dat zou betekenen dat het project gesloten moet worden en kindjes en weeskindjes geen opvang meer hebben... Helaas kon ik geen loon met 100 euro betalen en dus vroeg Alicia mij of ik schoenen, zeep en tandpasta voor ze wilde kopen. Daarnaast hadden ze op het project grote behoefte aan papier, schriften, lijm, plakband, enz. Een paar dagen later heb ik de spullen gebracht en ze waren ontzettend blij! Ook kregen ze nog eens het goede nieuws te horen dat Masja via een oproep op haar weblog ontzettend veel geld gestort heeft gekregen en daardoor de lonen kan betalen! Het was dus een en al vreugde. De kindjes waren ook ontzettend lief! ze konden niet van je afblijven: lekker op je schoot kruipen en knuffelen vonden ze helemaal geweldig.
Voor mijn eigen project heb ik 20 volleyballen, 20 basketballen en 20 springtouwen gekocht ter waarde van ongeveer 200 euro. Ik heb met Theresa gepraat over lijnen zetten van een tennisveld. Ze vond het een goed idee, maar door de regen is het nu gewoonweg niet mogelijk. Een tennisnet is al aanwezig en nu dus ook tennisrackets en tennisballen. De lijnen zullen dus worden gezet als het regenseizoen voorbij is. Het was ontezettend leuk om te horen dat Theresa een plan heeft gemaakt om volgend jaar een tennisprogramma in te voeren!
Het derde en laatste project dat ik geholpen heb met het ingezamelde geld is San Nicolas Urraca. Dit is een afterschool project waar kinderen van 5 tot 15 jaar komen om te spelen en huiswerk te maken. Maar door regen en fouten in de bouw van het huis is een deel ingestort. Voorgaande vrijwilligers hadden mooie wc´s laten bouwen en een mooie ruimte gemaakt, maar nu is dus alles verwoest. Ook een ander deel van het huis staat op instorten. Doordat dit ontzettend veel geld heeft gekost, kon het project dus zeker hulp gebruiken! De leidster Luisa was een ontzettend lieve vrouw. Ik ben samen met haar voor ongeveer 150 euro leerboeken, schriften, papier, lijm, plakband, enz gaan kopen. We hebben gezellig gekletst tijdens het ochtendje shoppen. Maar niet zonder tranen.. Ze vertelde me hartverscheurende dingen over wat ze heeft meegemaakt en heeft gezien. Daar kwamen dan ook nog eens alle problemen bij van de kosten van het deels ingestorte huis. Maar ze heeft een heel leuk inititatief genomen! Ze heeft aan de ouders van kinderen gevraagd sjaals te maken. Deze verkopen ze dan en de opbrengst gaat naar het project.. Hier is ook een site voor op gericht: http://inkaibleexperienceinperu.blogspot.com/ Omdat Luisa zo ontzettend blij was met de hulp moest ik sjaals uitkiezen voor de hele familie. Ik wilde natuurlijk betalen, maar dat mocht absoluut niet! Nadat alle spullen voor alle projecten waren ingekocht, bleek dat ik nog 40 soles over had. Ook had ik nog 18 kleine tasjes met daarin chocola uit Nederland meegenomen voor de kindjes. Omdat ik zoveel bewondering had voor Luisa´s moed en doorzettingsvermogen, ben ik later terug gegaan naar het project en heb dit aan haar gegeven.
En dan ben ik nu alweer beland in mijn laatste week.. Papa en mama zijn weer gezellig bij me en morgen is de laatste dag werken en ook de laatste dag in Cusco. Na 2 maanden hier te hebben gezeten, ontzettend veel heb meegemaakt, lieve mensen heb ontmoet, zoveel nieuwe ervaringen heb opgedaan en zeker ooit terug wil keren, neem ik donderdagochtend afscheid van een prachtige stad die ik door en door ken...
Ik wil nogmaals iedereen bedanken die geld heeft gestort. Zelfs toen ik in Cusco was, zijn er nog bijdragen binnengekomen! Eindstand: 1085 euro. Dankzij al dit geld hebben we veel mensen blij kunnen maken. Ook Darci, Lucretia en Raul van Amauta Spanish school dank ik zeer, vanwege al hun hulp met het bezoeken van projecten en het inkopen van spullen. Ik hoop dan ook dat mijn reisverslagen en foto´s een goed beeld hebben gegeven van de bestedingen van het geld. En nogmaals: ik geniet van jullie leuke reacties op mijn reisverslagen!
Veel liefs, R.
-
16 Maart 2010 - 19:14
Ishtu:
Hey rozan, wat een heerlijk reisverslag. Ik lees dat dit je laatste weekend was, jeetje twee maanden weg en je hebt zoveel meegemaakt! De afgelopen twee maanden in nederland waren zeker niet zo fascinerend:P
Hoop je snel je zien
XXX ish -
16 Maart 2010 - 19:26
Thijs:
OOH, titicaca! vond dat echt rete indrukwekkend. was de haven van puno nog steeds overladen met van die vage fietstaxi's?? cooliewoolie allemaal! laat me weten als je teruggaat, als t ff kan hop ik met je mee om daar nog n keertje te zijn. heerlijk land! (als t van jou mag natuurlijk) in ieder geval tot in de zomer!!! -
16 Maart 2010 - 19:38
Marianne:
Hoi Rozan, bedankt voor de leuke verslagen, je hebt veel gedaan en gezien, geniet nog even met Addrie en Christine van je verblijf daar en ik wens jullie alledrie een hele goede terugreis, veel liefs en groetjes, Marianne -
17 Maart 2010 - 09:26
Nuria:
Hola Rozan,
Wat een lieve baby-alpaca, pak hem in en neem hem mee..Misschien een nieuw vriendje voor de Toepman. Mooie en inspirerende ontmoetingen leiden tot de juiste bestemmingen voor het ingezamelde geld. Ik ben enorm trots op je! Geniet van de laatste dagen. Vergeet de cicha niet y hasta pronto!
Ciao Nuria -
17 Maart 2010 - 10:25
Saida:
Die baby alpacas zijn zooo schattig! En die boot van riet is echt wow! En die kindjes zijn zoo lief! Ben echt benieuwd naar je fotos. Je hebt echt een indrukwekkende reis achter de rug. Can't wait to hear all about it
Dikke Kus!! -
17 Maart 2010 - 14:22
Mieke:
Rozan, wat hebben Masja en jij geweldig goed werk gedaan. Wawacha kan nu echt weer vooruit. Fantastisch om al dat geld meteen te kunnen gebruiken. Beter kan het niet, denk ik. Ik heb ook genoten van je verslag en de foto's van het Titicaca meer. Ik ben supertrots op jou en Masja en jullie vriendschap. Ik wens je een goede reis naar huis. Mieke, moeder van Masja -
17 Maart 2010 - 19:49
Mapa:
Lievert we zijn weer in cuzco en hebben je reisverslag en de besteding van het ingezamelde gelezen. Je hebt goede keuzes gemaakt. Gelukkig heb je ook samen met Masja volop genoten van al het moois. Nog even een kort verblijf in Lima en dan naar huis! -
18 Maart 2010 - 08:02
Anouk:
Roos!! wil je voor mij zo'n schaapje meenemen?? Super cool dat je weer bijna terug komt, ik heb vanacht over je gedroomd haha zie je snel lief xx -
18 Maart 2010 - 08:40
Fien:
Roosje!
wat een heerlijke verhalen en prachtige foto`s!! geniet van je laatse dagje!!!
dikke zoenen!! -
18 Maart 2010 - 15:51
Koos En Koosje:
Curieus al dat regenwater in Peru. Wij waren eerder in 2003 in Nazca, beroemd vanwege de grote tot nu toe onverklaarbare figuren die in het woestijnlandschap zijn gegraveerd. Figuren die dankzij de eeuwenlange afwezigheid van regens nog steeds goed vanuit de lucht te zien zijn.
(dat hou je nog tegoed bij je volgende reis naar Peru)
Rozan, jouw leuke en enthousiaste reisverslagen roepen bij ons niet tegen te houden mooie herinneringen op.
Jij neemt je eigen prachtige herinneringen mee naar los Paises Bajos.
Bien viaje en avion y carinoso bienvenido aqui en Holanda - tambien por mapa
besos de Koos en Koosje -
19 Maart 2010 - 08:43
Maaike:
Rozie, wat een goed verslag weer en wat een fantastische foto's van dat meer en die rieten boten. Waanzinnig. Weet je waar ik me zo'n zorgen om maak: hoe moet dat nu daar als jij er niet meer bent om zulke weloverwogen donaties te doen danwel te regelen voor steeds precies de juiste instanties? Hoe zorgen we ervoor dat die vicueuze cirkel van die do-gooders daar in Peru eens wordt doorbroken? Want tjonge, dat huis van Luisa, dat dan ook is ingestort door een constructiefout en juist de toiletten... Dat is toch om gek van te worden?! Of is dit typisch westers: om problemen meteen uit de wereld te willen helpen? Omdat we dat zo gewend zijn hier in het westen. Dat alles maakbaar is.... Nou ja, heel wat overpeinzingen zo in de vroege ochtend vanuit een jammerlijk grijs Amsterdam (gisteren was het geweldig: echte warme lente, eindelijk!). Toch ben ik benieuwd of we iets structureels kunnen doen voor de projecten waaraan je nu gedoneerd en meegewerkt hebt?
Dikke vette kus en ik ben blij dat je er zo weer bent. Pfff, gaan we fijn samen tennissen en van elkaars gezelschap genieten. Dag schatje, vlieg veilig!
XM
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
